Wie was Paul Speth?
Na zijn artsexamen in 1977 werd Paul Speth opgeleid tot internist. Van deze opleiding deed hij verslag in zijn boek ‘Met collegiale hoogachting’. Onder pseudoniem Arnold Weterings beschrijft hij met vlotte pen zijn ervaringen. Uit het boek krijgt men een idee over Paul Speth denken en doen, zijn dokter-zijn.
Paul was niet alleen een dokter voor zijn patiënten, aan wie hij bood wat de geneeskunde en de geneeskunst te bieden hebben, hij ging verder en zocht nieuwe wegen. Op de afdeling Hematologie, onder leiding van prof.dr.C.Haanen, maakte hij zich de kennis eigen van de farmacokinetiek en -dynamiek van cytostatica, een uiterst belangrijk wetenschapsgebied voor de verdere ontwikkeling van de medicamenteuze behandeling van patiënten met kanker.
Op 19 juni 1986 promoveerde hij op het proefschrift ‘Cellular pharmacokinetics and pharmacodynamics of anthracyclines in man’. In juli 1986 trad hij toe tot de staf van de afdeling Medische Oncologie van wat nu als het UMC Radboud bekend staat. Daar ontwikkelde hij zich tot een specialist op het gebied van de continue infusie van cytostatica. Onder vakgenoten werd hij wegens zijn kennis van de farmacokinetiek internationaal gewaardeerd. Wegens zijn verdiensten werd hij door menige redactie gevraagd het werk van anderen op wetenschappelijke kwaliteit te beoordelen. Zo was hij onder meer redacteur van de European Journal of Cancer and Clinical Oncology.
Tijdens het werk op de afdeling Medische Oncologie bleek Paul Speth een zeer bijzonder man die verraste door zijn onuitputtelijke creativiteit. Hij was een scheppend kunstenaar onder de wetenschappers. Daarnaast was het een man die eenieder voor zich innam door zijn vriendelijkheid. Paul Speth was een Radboudman in hart en nieren. Voor het wel en wee van de mensen op de werkvloer stond hij in. Hij bleek inzetbaar voor het algemeen belang waarvan zijn voormalig lidmaatschap van de ondernemingsraad getuigt.
Paul Speth overleed veel te vroeg. Tijdens zijn gebruikelijke trimloop te zamen met zijn beste vrienden werd de toevoer van levensenergie afgesneden. Op zondag 11 december 1988 stierf een bewonderenswaardig mens. Een dokter die zich zonder terughouding dag in dag uit inzette voor al die anderen die worstelen met de eindigheid van het leven.